Cruise 10

Gisteravond waren we uitgenodigd door de kapitein, Frans Consen van oorsprong Terschellinger. Hij moet binnenkort met pensioen en hij gruwt ervan. Het is ook niet niks om de baas te zijn over zo’n ingewikkelde organisatie als een cruiseschip. We spraken even met hem en met andere leden van de bemanning en dit alles onder het genot van een drankje en een hapje. We hadden al besloten om niet om acht uur naar het viergangen diner te gaan en hadden al eerder een burgerlijke hap bij de selfservice genoten.
	Ik was blij dat ik in bed lag want ik zat onder de uitslag door de zonverbranding en het jeukte verschrikkelijk. Ik deed nauwelijks een oog dicht. Vanmorgen stonden we om half zeven op. Om zes uur hoorde ik het schip al aanmeren in Puerto Caldera in Costa Rica. Toen we van boord gingen, werden we al bestormd door chauffeurs die ons een mooie rondrit aanboden. Het was jammer dat de Celebrity aan de andere kant van de stad aangemeerd lag want daar waren de meeste taxi’s heen waardoor er hier minder overbleven hetgeen de prijs opdreef.

Maar al snel waren we op weg om mooie vogels te bekijken, krokodillen en apen. Onderweg stopten we om een paar prachtig gekleurde papegaaien te bewonderen en daarna gingen we naar de apen. Je kon ze voeren en ze liepen gewoon over je heen. Een was bang voor mijn hoed maar toen ik die had afgezet kwam hij brutaal op mijn hoofd zitten. Naderhand had Lucia ook een aapje op haar schouder.

		Daarna togen we naar de rivier om daar met een boot op te gaan varen. We zagen prachtige vogelsoorten, sommige te ver weg om goed te fotograferen. Ik knipte nog wel een visarend in de vlucht met een stuk kip in zijn snavel.
We gingen op zoek naar krokodillen en daar waren er genoeg van. De schipper zocht ook nog een 6 meter lang en 80 jaar oud exemplaar op.
		Hij waadde door de modder naar het beest toe, hield hem een stuk kip voor en de krokodil sprong omhoog om het te pakken. Hij moest natuurlijk wel gauw loslaten, want die hand zou hij anders nooit meer loskrijgen. We hebben dat een paar keer gezien en het was een prachtgezicht.
We voeren ook nog een stuk het regenwoud in en langs de mangroven. Onderweg zagen we nog wat vissers in een roeibootje hun dagelijkse maal bij elkaar sprokkelen.
		Een kleine blauwe reiger wacht rustig tot wij voorbij zijn
Het regenwoud begint aan de rand van de rivier		Het mangrovebos tiert welig
De mensen leven aan de rand van het regenwoud. Dit meisje wilde absoluut niet gefotografeerd worden.		Haar moeder vond het geweldig om op de foto te komen.

Toen we weer aan wal kwamen, zouden we ook nog naar een stukje regenwoud gaan met de auto en daarna terug naar de boot, maar de vier andere mensen wilden meteen terug. Nu zijn wij wat onvoorzichtig met de terugkomtijd maar zij zijn erg overdreven voorzichtig. Ze zijn jaren jonger dan wij! Meer dan anderhalf uur voor vertrek waren we alweer terug. Zonde. Maar aan de andere kant heb ik wel de internet van de terminal kunnen benutten voor de mail en contact met het thuisfront. Onze dag kon niet meer stuk!

Aan boord gekomen gingen we eerst lunchen en daarna ging Lucia puzzelen met wat ander mensen en ik ging lezen in de bibliotheek. Je maakt kennis met heel veel mensen van allerlei nationaliteiten. Er is altijd wel iemand om een praatje mee te maken. Zo’n cruise is geschikt voor bijna iedereen. Je zien mensen die bijna niet kunnen lopen, mensen met een wandelstok, een rolstoel, een rollator en zelfs hier en daar en scootmobiel. Sommige mensen zijn zo dik dat ze bijna niet in de stoel passen en die zijn best breed. Als ze eenmaal zitten, hebben ze de grootste moeite om weer op te staan. Er is ook nog een blinde man aan boord die achter zijn vrouw aanloopt terwijl hij haar vasthoudt. Wat die nou aan die cruise heeft, is me een raadsel. Als je sommige mensen ziet lopen en bewegen, hoeven ze alleen nog maar begraven te worden. Maar er zijn ook wel jongere mensen met kinderen aan boord.

Lucia was inmiddels naar dek 6 gegaan. Tegenover de reling tegen de wand stonden ligstoelen. De temperatuur was daar heerlijk en een poosje daarna kwam ik haar gezelschap houden. Gisteren zag ik een schildpadje en nu dartelden er wat dolfijntjes rond het schip. Samen genoten we van het lekkere weer terwijl tegenover ons de zon onderging. De Statendam doorkliefde statig het water van de kalm deinende Pacific en je hoorde het water ruisen als het door de boeg gebroken werd. Straks is het helemaal donker en zie je niets meer om je heen terwijl het schip zich als een lichtend baken door de duisternis voortbeweegt. We gaan richting Mexico en zitten morgen de gehele dag op zee.